ITA Airways Business Class Amsterdam – Brindisi Review
Begin dit jaar was het eindelijk zover. Na jaren waarin luchtvaartmaatschappijen tijdens de COVID-19-pandemie mijn elite status automatisch verlengden, kwam er nu toch een einde aan die luxe: mijn laatste status was vervallen. Tijd voor een nieuw plan.
Voor 2024/2025 heb ik mijn vizier gericht op het behalen van Flying Blue Gold. Vanaf mijn huidige niveau – Flying Blue Explorer (oftewel: géén status) – betekent dat dat ik in de komende maanden 180 eXperience Points (XP) moet verzamelen.
ITA Airways, dat voorlopig nog deel uitmaakt van de SkyTeam-alliantie, is daarbij een interessante partner. Vluchten met ITA leveren namelijk gewoon XP op binnen het Flying Blue-programma. En met de regelmatig scherpe businessclass-tarieven naar Italië is dat meteen een mooie kans om comfortabel én strategisch te vliegen.
Welke route vloog ik met ITA?
De route met ITA: van Amsterdam naar Brindisi
Waar ik vroeger zonder blikken of blozen vluchten boekte puur voor het verzamelen van miles en statuspunten, probeer ik nu zulke trips te combineren met een bestemming die ik nog niet eerder heb bezocht. Toen ITA Airways aantrekkelijke businessclass-tarieven aanbood naar diverse Italiaanse steden, was de keuze snel gemaakt: Brindisi werd mijn nieuwe ontdekking.
Voor € 412,- vloog ik vanaf Amsterdam via Milaan naar Brindisi. De terugreis bracht me via Rome weer naar huis. Deze route leverde ook qua XP een mooi resultaat op:
Internationale vluchten (AMS–MXP en FCO–AMS) gaven 2 × 15 XP.
Binnenlandse vluchten in Italië (drie in totaal) gaven elk 6 XP, goed voor nog eens 18 XP.
Totaal: 48 XP.
Alle vluchten werden uitgevoerd met toestellen uit de Airbus A320-familie: de A319 en A320. Comfortabel, degelijk, en precies wat je verwacht voor deze afstanden.
Op Schiphol
De vlucht naar Milaan stond rond het middaguur gepland, dus ik was tegen tien uur ’s ochtends op Schiphol. Omdat de ITA Airways-app op mijn telefoon wat kuren vertoonde, besloot ik in vertrekhal 1A even langs de check-inbalie te gaan voor fysieke boardingpassen. Bagage inchecken was niet nodig – ik reis vrijwel altijd alleen met handbagage.
Met de boardingpassen op zak kon ik direct door naar de security. Het was een rustige ochtend op Schiphol, en dankzij mijn Schiphol Privium Plus-kaart kon ik gebruikmaken van de priorityrij. Dit Privium-abonnement is inbegrepen bij de American Express Platinum-kaart, wat op zulke momenten een prettig voordeel is.
Binnen vijftien minuten stond ik – vanaf het moment dat ik bij het busstation aankwam – al achter de beveiliging, klaar om de lounge op te zoeken.
Wie binnen Europa in business class vliegt, hoeft doorgaans geen luxe ligstoel te verwachten die volledig plat kan. Zulke stoelen vind je vooral op widebody-toestellen voor langeafstandsvluchten.
Binnen Europa is de business class-stoel vrijwel gelijk aan die in economy, met als belangrijkste verschil dat de middelste stoel vrij blijft voor extra comfort en privacy.
Hoewel we keurig op tijd aan boord zaten, vertrokken we uiteindelijk met zo’n dertig minuten vertraging. Normaal gesproken geen reden tot stress, maar dit keer had ik slechts 1 uur en 20 minuten om in Milaan over te stappen.
Er mocht dus niets meer misgaan als ik mijn volgende vlucht wilde halen.
Maaltijd aan boord
De maaltijd aan boord was verrassend smakelijk. Op het dienblad lagen een paar vers belegde broodjes, een frisse salade en een klein cakeje als dessert. Daarbij bestelde ik een blikje Peroni-bier, dat vriendelijk werd bijgevuld zodra het leeg was. Zo werd het een ontspannen en smakelijk intermezzo op deze korte vlucht.
Go-Around boven Milaan
De vlucht verliep tot aan de landing zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Maar vlak voor touchdown veranderde dat: het toestel dat net vóór ons had geland, had een bird strike gehad. Daardoor moesten wij onze landing afbreken en een extra rondje vliegen om opnieuw aan te lijnen voor de baan. Dat kostte ons een kleine dertig minuten – tijd die ik eigenlijk niet had om mijn overstap te halen.
Alsof dat nog niet genoeg was, kwamen we bij aankomst op Milaan Linate ook nog eens uit bij een busgate. In de terminal stond gelukkig een ITA-medewerkster klaar met nieuwe boardingpassen. Mijn rechtstreekse vlucht naar Brindisi werd omgeboekt naar een route via Rome, wat neerkwam op zo’n 2,5 uur vertraging bij aankomst.
Een overstap op Linate betekent bovendien dat je via de bagagehal moet en vervolgens opnieuw door de security naar de vertrekhal. Niet bepaald het snelste proces als je al krap in de tijd zit.
Omdat ik nog wat tijd had voor mijn vlucht naar Rome, besloot ik een kijkje te nemen in de ITA-lounge. Die bleek echter tot de nok toe gevuld; een vrije zitplek was nergens te vinden.
Ik bestelde toch maar snel een drankje – voor wie me kent: uiteraard een Baileys – en genoot er staand, met uitzicht op het platform, van. Niet bepaald de meest comfortabele lounge-ervaring, maar het uitzicht maakte veel goed.
Vlucht Milaan – Rome
Terwijl ik stond te wachten op het boarden van mijn onverwachte extra vlucht van Milaan naar Rome, realiseerde ik me dat dit me nog eens 6 XP extra zou opleveren – een klein geluk bij een ongeluk. De geplande boardingtijd verstreek echter zonder beweging, en pas zo’n 45 minuten later mochten we aan boord.
Toch begon ik me weer wat zorgen te maken: mijn overstap in Rome was slechts twee uur, en daar was nu al een flink stuk van afgesnoept.
Alle passagiers zaten al snel op hun plek, de deur ging dicht… maar toen klonk ineens de stem van de purser: “Helaas kunnen we nog niet vertrekken. Eén van de overheadbagageluiken wil niet sluiten. We moeten wachten op een monteur om het probleem te verhelpen. Onze excuses voor het ongemak.”
En zo bleef het toestel nog even stilstaan, terwijl de kostbare minuten voor mijn overstap langzaam wegtikten.
Uiteindelijk vertrokken we met bijna twee uur vertraging. De vlucht zelf verliep verder rustig en zonder bijzonderheden. Aan boord was de keuze beperkt tot een zakje chips of pretzels – eenvoudig, maar voldoende voor zo’n korte trip.
We landden in Rome uiteindelijk met iets meer dan twee uur vertraging. Terwijl we naar de gate taxieden, reden we toevallig langs het toestel dat me naar Brindisi zou brengen… althans, dat dacht ik op dat moment nog.
Aankomst Rome
Bij aankomst in Rome was een snelle blik op het bord met vertrekkende vluchten genoeg om te zien dat mijn vlucht naar Brindisi al “gesloten” was. Die zou ik dus definitief niet halen. In tegenstelling tot Milaan Linate stond er in Rome echter geen medewerker klaar met nieuwe boardingpassen. Ik ging op zoek naar de transferbalie om mijn opties te bespreken.
De medewerkster van de balie – niet bepaald vriendelijk – luisterde naar mijn verhaal en gaf me uiteindelijk een boardingpass voor de allerlaatste vlucht van die avond naar Brindisi. Deze vlucht zou pas vier uur na aankomst vertrekken, wat betekende dat ik na middernacht in Brindisi zou aankomen.
Hoewel ik van vliegen houd, stemde het vooruitzicht van zo’n late aankomst, terwijl ik de volgende ochtend alweer vroeg zou vertrekken, niet erg vrolijk.
Daarom besloot ik de ITA-lounge in Rome op te zoeken, om daar onder het genot van een hapje en een drankje mijn opties te overwegen.
Eerder had mede-veelvlieger Valentijn me al verteld dat onder de EC 261-wetgeving luchtvaartmaatschappijen verplicht zijn een alternatief ticket aan te bieden wanneer vertraging het oorspronkelijke doel van je vlucht onmogelijk maakt.
Ik besloot mijn geluk te beproeven bij de ITA-medewerkers bij de ingang van de lounge. In tegenstelling tot de transferbalie waren zij zeer begripvol en vonden de situatie vervelend. Ze gingen meteen bellen om te kijken welke mogelijkheden er voor mij waren.
Eindbestemming Rome
Uiteindelijk wist de medewerkster het voor elkaar te krijgen om mij op de eerste vlucht van Rome naar Amsterdam de volgende ochtend te zetten.
Omdat ik niet zat te wachten op een hele nacht op de luchthaven, bood ITA Airways een hotelovernachting aan op hun kosten in het Hilton bij de luchthaven.
Daarbovenop kreeg ik ook een tegoed voor diner en ontbijt in het hotel – een klein lichtpuntje na de lange dag.
Vlucht Rome naar Amsterdam
De volgende ochtend stond ik weer vroeg in de vertrekhal van Rome. Omdat ik de dag ervoor al een boardingpass had gekregen van de lounge-medewerker, kon ik meteen door naar de security.
De tijd tot het boarden bracht ik vervolgens door in de ITA Airways-lounge, nog even ontspannen voordat de vlucht naar Amsterdam zou vertrekken.
Het boarden van de vlucht ging vrij snel. Het vliegtuig stond geparkeerd op een zogeheten “remote stand”, wat betekende dat we met de bus naar het vliegtuig werden gebracht. Als vlieg fanaat vind ik dit altijd prachtig om op zo’n korte afstand langs de geparkeerde vliegtuigen te rijden.
Het ontbijt aan boord bestond uit een croissant met een suikerlaagje en een kleine omelet gevuld met groenten.
De croissant was heerlijk, maar de omelet had wat extra zout en peper kunnen gebruiken om écht op smaak te komen.
Miles en XP
Hoewel ik bij het inchecken mijn Flying Blue-nummer had opgegeven, werden de punten niet automatisch aan mijn account toegevoegd. Na acht dagen wachten diende ik daarom een zogenaamde retroclaim in bij Flying Blue. Met zo’n retroclaim kun je achteraf nog punten opeisen die niet zijn bijgeschreven. Meestal moet je hiervoor je boardingpassen en een kopie van je vluchtschema aanleveren.
Aanvankelijk werden er 36 XP bijgeschreven voor de route Amsterdam – Milaan – Rome – Amsterdam, wat 12 XP minder was dan ik met mijn oorspronkelijke route zou hebben verdiend. Gelukkig is het vaak mogelijk om in zo’n situatie een verzoek tot ORC (Original Route Crediting) in te dienen. Enkele dagen na het indienen van dit verzoek stonden de juiste XP keurig in mijn Flying Blue-account.
EC 261 Amsterdam – Brindisi
Tijdens deze reis miste ik twee overstappen, waardoor de uiteindelijke vertraging bij aankomst in Brindisi meer dan zeven uur opliep. Omdat de vertraging op de vlucht tussen Milaan en Rome duidelijk werd veroorzaakt door een technisch mankement aan het vliegtuig (het bagageluik wilde niet sluiten), besloot ik een verzoek tot EC 261-compensatie in te dienen.
Twee weken later reageerde ITA dat de vertraging was veroorzaakt door een staking bij de luchtverkeersleiding, waardoor het volgens hen buiten EC 261 zou vallen. Ter compensatie boden ze een vluchtvoucher van €300,- of €250,- contant aan. Ik besloot een reactie te sturen naar ITA met alle feiten van de vlucht, inclusief foto’s en schermafdrukken van de daadwerkelijke aankomsttijden via Flightradar24. Inmiddels is bijna een maand verstreken en wacht ik nog steeds op antwoord.
Mocht er nog een maand geen reactie komen, overweeg ik het inschakelen van claimbureau AirHelp. Zij wisten in een eerdere zaak met Swiss snel de compensatie uit te betalen. Normaal rekenen ze ongeveer 30% van het compensatiebedrag als kosten, maar met een premium abonnement van €40 per jaar vervallen deze kosten – mits het abonnement al vóór de vlucht is afgesloten.
Update: Augustus 2025: Meer dan een jaar later nog geen betaling gehad vanuit ITA. AirHelp heeft mijn zaak inmiddels ingediend bij de Italiaanse rechtbank. Een uitspraak moet nog volgen.
